Τι είναι άραγε αυτό που μας κάνει να τρέχουμε και να μη φθάνουμε;
Γιατί μπερδεύουμε τον πραγματικό ελεύθερο χρόνο μας με τις
εξόδους από υποχρέωση; Αν μοναδική μας περιουσία είναι
ο χρόνος μας, γιατί αφηνόμαστε στην κλοπή του από τον καθένα
που δεν μπορεί να μας τον προσφέρει;
Είμαστε καταναλωτές του χρόνου μας, υπεξαιρώντας τον.
Τον τίτλο τον έχω αλιεύσει από το πίσω μέρος του φορτηγού
κάποιου θυμόσοφου νταλικιέρη. Βέβαια, η εννοιολογία του μαέστρου
είναι άλλη. Την ερμηνεύω κατά το δοκούν.
Η βία της βιασύνης είναι καταστροφική.
Προσπαθώ να διαχειρίζομαι το χρόνο μου αρνούμενος να δεχθώ
την πίεση που μου ασκείται γι αυτό από κάποιον ή από ότι
διεκδικεί να με συνθλίψει. Η ζωή είναι σύντομη και κυρίως ασαφής.
* με αφορμή άρθρο της Ναταλί Τσιριγώτη στην εφημερίδα
Free Sunday 12.12.2010, σχετικό με την ραγδαία εξάπλωση
του παγκόσμιου κινήματος για την επιβράδυνση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου